هواسازها بر اساس چندین عامل که به طراحی، کاربرد، عملکرد و موقعیت آن‌ها در سیستم HVAC مرتبط است، طبقه بندی می‌شوند. در اینجا معیارهای اصلی طبقه بندی هواسازها آورده شده است:

1. موقعیت

هواساز‌های داخلی: در داخل ساختمان، معمولاً در اتاق‌های مکانیکی، زیرزمین‌ها یا زیر شیروانی نصب می‌شوند. این واحدها از شرایط محیطی بیرونی محافظت می‌شوند و برای ساختمان‌هایی که بهینه سازی فضا و محافظت در برابر شرایط آب و هوایی را اولویت می‌دهند، ایده‌آل هستند.

هواسازهای خارجی: برای قرارگیری در خارج از ساختمان (اغلب بر روی بام) طراحی شده‌اند. این AHU ها به گونه‌ای ساخته شده‌اند که در برابر شرایط آب و هوایی بیرون مقاوم باشند و معمولاً دارای عایق بندی، عایق حرارتی و سیستم‌های زهکشی اضافی هستند.

2. نوع ساخت

هواسازهای مدولار: از بخش‌های جداگانه (یا ماژول‌ها) تشکیل شده‌اند که می‌توان آن‌ها را برای تشکیل یک واحد کامل ترکیب کرد. این پیکربندی امکان سفارشی‌سازی مطابق با نیازهای ساختمان را فراهم می‌کند و برای کاربردهای بزرگ یا پیچیده‌ای که ممکن است به مقیاس پذیری یا توسعه در آینده نیاز داشته باشند، مناسب است.

هواسازهای کامپکت: به طور کامل در کارخانه مونتاژ شده و به عنوان یک واحد به محل منتقل می‌شوند. این AHU‌ ها فشرده، مقرون به صرفه و نصب آن‌ها آسان است و برای کاربردهای کوچکتر که سادگی مهم است، مناسب هستند.

3. نوع جریان هوا

هواسازهای جریان تک جهته: این واحدها فقط هوا را به صورت تأمین یا برگشت کنترل می‌کنند و معمولاً در کاربردهای ساده که به مدیریت هوای یک طرفه نیاز است، استفاده می‌شوند.

هواسازهای جریان دو جانبه: هر دو هوای تأمین و برگشت را مدیریت می‌کنند و کنترل بیشتری بر فرآیند هوادهی ارائه می‌دهند. این واحدها در سیستم‌های بزرگ‌تر که نیاز به مدیریت هوای پیچیده‌تر و بازیابی انرژی دارند، رایج هستند.

4. کارکرد هوادهی

حجم هوای ثابت (CAV): این AHU‌ ها جریان هوای ثابتی را حفظ می‌کنند اما دمای هوا را برای برآورده کردن نیازهای گرمایش یا سرمایش تغییر می‌دهند. آن‌ها ساده‌تر هستند اما برای ساختمان‌هایی که نیازهای گرمایشی و سرمایشی متغیری دارند، کمتر کارآمد هستند.

حجم هوای متغیر (VAV): این AHU‌ ها حجم هوای تحویلی به مناطق مختلف را بر اساس نیاز تنظیم می‌کنند و مصرف انرژی را بهینه می‌سازند. سیستم‌های VAV به طور گسترده در ساختمان‌های تجاری استفاده می‌شوند زیرا می‌توانند بهتر دما و جریان هوا را در مناطق مختلف کنترل کرده و راندمان انرژی را بهبود بخشند.

5. بازدهی انرژی

هواسازهای معمولی: این واحدها ممکن است ویژگی‌های صرفه‌جویی انرژی یکپارچه نداشته باشند. آن‌ها در طراحی ساده‌تر هستند و معمولاً سیستم‌هایی مانند بازیابی حرارت را شامل نمی‌شوند.

هواسازهای بازیابی انرژی: این واحدها دستگاه‌های بازیابی حرارت، مانند مبدل‌های حرارتی یا چرخ‌های بازیابی حرارت را یکپارچه می‌کنند تا حرارت را از هوای خروجی گرفته و از آن برای پیش تنظیم هوای تازه ورودی استفاده کنند و در نتیجه راندمان دستگاه را بهبود بخشند.

6. هدف استفاده

هواسازهای خانگی/اداری: برای راحتی طراحی شده‌اند و دما، رطوبت و کیفیت هوای داخلی را کنترل می‌کنند. این واحدها در ساختمان‌های اداری، مدارس، ساختمان‌های مسکونی و محیط‌های مشابه استفاده می‌شوند.

هواسازهای صنعتی/فرآیندی: در محیط‌های صنعتی که نیاز به کنترل دقیق دما، رطوبت یا کیفیت هوا برای الزامات تولید یا فرآیند دارند (مانند آزمایشگاه‌های دارویی، اتاق‌های تمیز)، استفاده می‌شوند و اغلب دارای سیستم‌های پیشرفته فیلتراسیون و کنترل رطوبت هستند.

سیستم‌های هوای تازه 100 درصد: این AHU‌ ها تنها هوای بیرون را مدیریت می‌کنند و از ورود ۱۰۰ درصد هوای تازه و تهویه بدون چرخش هوای داخلی اطمینان حاصل می‌کنند. سیستم‌های DOAS برای ساختمان‌هایی که نیاز به تبادل هوای بالای بیرونی دارند، مانند بیمارستان‌ها یا آزمایشگاه‌ها، ایده‌آل هستند.

7. سرمایش و گرمایش در هواساز

هواسازهای انبساط مستقیم (DX): این AHU ها از مبرد به طور مستقیم در کویل‌های سرمایشی برای تهویه مطبوع استفاده می‌کنند. در سیستم‌هایی که فضا و سادگی مهم است، مانند فضاهای تجاری کوچک، رایج هستند.

هواسازهای آب سرد: از آب سرد که از طریق کویل‌های سرمایشی در حال گردش است برای تهویه مطبوع استفاده می‌کنند. معمولاً به یک کارخانه مرکزی چیلر متصل هستند و در کاربردهای بزرگ تجاری یا صنعتی رایج هستند.

هواسازهای پمپ حرارتی: از فناوری پمپ حرارتی برای تأمین گرمایش و سرمایش با انتقال حرارت با استفاده از مبرد استفاده می‌کنند. این واحدها برای ساختمان‌های کوچک و متوسط کارآمد و چند منظوره هستند.

8. محدودیت‌های نصب

هواسازهای کم ارتفاع: برای فضاهای تنگ با محدودیت‌های ارتفاع یا فضا، مانند فضای سقف یا اتاق‌های مکانیکی با فضای کم طراحی شده‌اند. این واحدها کامپکت هستند و در مناطقی که سیستم‌های بزرگ‌تر در آن‌ها جا نمی‌شود، استفاده می‌شوند.

هواسازهای استاندارد: این AHU ها بزرگ‌تر هستند و معمولاً در مکان‌هایی که محدودیت فضایی وجود ندارد، مانند زیرزمین‌ها، بام‌ها یا اتاق‌های مکانیکی نصب می‌شوند.

9. سطوح فیلتراسیون

هواسازهای فیلتراسیون استاندارد: دارای سطوح فیلتراسیون پایه مانند پیش فیلترها و فیلترهای ریز هستند و برای محیط‌هایی که نیاز به الزامات کیفیت هوای بالا ندارند، مناسب هستند.

هواساز‌های فیلتراسیون هوای بسیار کارآمد (HEPA): با سیستم‌های فیلتراسیون پیشرفته (مانند فیلترهای HEPA) مجهز شده‌اند و در کاربردهایی که به خلوص هوای بسیار بالا نیاز دارند، مانند بیمارستان‌ها، اتاق‌های تمیز یا تاسیسات دارویی، استفاده می‌شوند.